Fun mayne shlanke glider – audio

 Ven – audio

English follows Yiddish and transliteration.

ראַשעל וועפּרינסקי (1896—1981)
איז געבוירן געוואָרן אין שטעטל איוואַנקאָוו, נישט ווײַט פֿון קיִעוו, אוקראַיִנע. זי האָט עמיגרירט קיין ניו־יאָרק אין 1907 און צו דרײַצן יאָר איז זי שוין געגאַנגען אַרבעטן אין אַ שאַפּ. צו פֿופֿצן יאָר האָט זי אָנגעהויבן שרײַבן פּאָעזיע און האָט דעביוטירט אין 1918 אין דעם זשורנאַל די נײַע וועלט. זי האָט אָנגעשריבן עטלעכע ביכלעך פּאָעזיע: רוף פֿון פֿויגל, 1926, די פּאַליטרע, 1964, צום איינציקן שטערן, 1971 א”אַנד ווי אויך אַן אויטאָביאָגראַפֿישן ראָמאַן, דערציילונגען, און אַרטיקלען און האָט זיך אָפֿט געדרוקט אין ייִדישע צײַטשריפֿטן. פֿון 1920 ביז זײַן טויט אין 1953 איז זי געווען די לעבנס־באַגלייטערין פֿון דעם פּאָעט מאַני לייב.

דאָס מאָל ברענגען מיר צוויי לידער וואָס זײַנען פֿאַרבונדן איינס מיטן אַנדערן.
נאָך אַ ליד פֿון ראַשעל וועפּרינסקי געפֿינט זיך בײַ וואָך 1.

פֿון מײַנע שלאַנקע גלידער

פֿון מײַנע שלאַנקע גלידער וויינען קינדער ניט געבוירענע
וואָס ווילן דורך מײַן לײַב די ווײַסע וועלט דערזען
און אויפֿבליִען אונטער דער זון
מיט קעפּעלעך געקרויזלטע,
אייגעלעך ברייט־פֿאַרוווּנדערטע,
שוואַרצינקע און בלוי.
נאָר טיף אין זיך פֿאַרניין איך יענע קלאָרע שטימעלעך
מיט טויזנט שטימען
פֿון אַ פֿיבערישן דראַנג,
צו בלײַבן אייביק, אייביק,
אַזוי מיידלש בייגיק,
פֿרײַ פֿאַר שוווּנג, קאַפּריז, -—
און פֿאַר דײַנע ליבנדיקע הענט.

טאָ זאָלן מײַנע נעכט און טעג
 דאָ װערן האַסטיקער פֿאַרשװענדט,
אַז דאָרטן װוּ איר װאַרט, —
 אַהינטער װײַסע טױערן, —
קומען זאָל איך יונג צו אײַך.
איך װעל אײַך
שטיל צוזאַמעננעמען אונטער מײַנע מאַמע־פֿליגל
און אױף עפּעס װײנען גלײַך מיט אײַך.
      די פּאַליטרע, תּל־אָבֿיבֿ, 1964

װען. . .

װען איך זאָל קינדערלעך געבױרן,
יעדן יאָר אַ קינד, ביז איך װעל האָבן צען –
װי װוּנדערלעך דאָס װאָלט געװען.
איך װאָלט זײ דורך די טעג, אײַנגעזױגן, אײַנגעװיגט,
אין אָװנט װאָלט איך לײַבעלעך פֿון װאָל פֿאַר זײ געשטריקט,
העמדעלעך און װינדעלעך װאָלט איך געװאַשן,
פֿאַר טאָג, װען אַלע שלאָפֿן,
װאָלט איך זײ צעהאָנגען אױף די שטריק
און װאָלט אַ װײַלינקע געשטאַנען,
געקוקט אין הױכן הימל
צי ס’װעט הײַנט רעגענען,
און ס’װאָלט מײַן האַרץ באַהאַלטן אָנגעקװאָלן
פֿון דעם שירך־שאָרך װאָס דער װינט מאַכט
אויפֿבלאָזנדיק די העמדעלעך און װינדעלעך
 װי די פֿאָנען פֿון אַ זעגלשיף, —
 די פֿאָנען פֿון מײַן זעגלשיף —
װי װוּנדערלעך דאָס װאָלט געװען.
‏           די פּאַליטרע, תּל־אָבֿיבֿ, 1964

FUN MAYNE SHLANKE GLIDER

Fun mayne shlanke glider veynen kinder nit geboyrene,
Vos viln durkh mayn layb di vayse velt derzen
Un ufblien unter der zun
Mit kepelekh gekroyzlte,
Eygelekh breyt-farvunderte,
Shvartsinke un bloy.
Nor tif in zikh farneyn ikh yene klore shtiimelekh
Mit toyznt shtimen
Fun a fiberishn drang,
Tsu blaybn eybik, eybik,
Azoy meydlsh-beygik,
Fray far shvung, kapriz, – –
Un far dayne libndike hent –

To zoln mayne nekht un teg
Do vern hastiker farshvendt,
Az dortn vu ir vart, –
Ahinter vayse toyern, –
Kumen zol ikh yung tsu aykh.
Ikh vel aykh
Shtil tsuzamennemen unter mayne mame-fligl
Un af epes veynen glaykh mit aykh.
Di palitre, 1964

VEN. . .

Ven ikh zol kinderlekh geboyrn,
Yedn yor a kind, biz ikh vel hobn tsen–
Vi vunderlekh dos volt geven.
Ikh volt zey durkh di teg, ayngezoygn, ayngevigt,
In ovnt volt ikh laybelekh fun vol far zey geshtrikt,
Hemdelekh un vindelekh volt ikh gevashn,
Far tog, ven ale shlofn,
Volt ikh zey tsehongen af di shtrik
Un volt a vaylinke geshtanen,
Gekukt in hoykhn himl
Tsi s’vet haynt regenen,
Un s’volt mayn harts bahaltn ongekvoln
Fun dem shirkh-shorkh vos der vint makht
Ufblozndik di hemdelekh un vindelekh
Vi di fonen fun a zeglshif, –
Di fonen fun mayn zeglshif –
Vi vunderlekh dos volt geven.
Di palitre, 1964

Rashel Veprinski (1896-1981) was born in the town of Ivankov, not far from Kiev, in Ukraine. She came to New York in 1907, and at thirteen she went to work in a shop. At fifteen, she began writing poetry, and was first published in 1918 in the journal Di naye velt (The New World). She wrote several books of poetry, among them Ruf fun foygl (The Call of the bird), 1926, Di Palitre (The palette), 1964, Tsum eyntsikn shtern (To the single star), 1971 as well as an autobiographical novel , short stories, and articles and was published regularly in Yiddish periodicals. From the 1920s until his death in 1953, she lived with the famous Yiddish writer Mani Leyb.

There are 2 poems by Veprinski this time because they are related. You can find another poem by Veprinski in the posting of Week 1.

From My Slender Limbs
From my slender limbs cry children  yet unborn
Who want, through my flesh, to glimpse the white  world
And blossom forth under the sun
With curly heads,
Little eyes wide with wonder,
Blue and black.
But deep  within me I say no to those pure little voices
With a thousand voices
Out of a  frenzied striving
To stay always, always
So girlishly supple,
Free for the lilt, for the whimsy,
And for your loving arms.

So let my nights and days
Here be more hastily squandered
So that there where you  wait, —
Beyond white gates, —
I may come, still young, to you,
And I will take you, my children,
Quietly under my mother-wings
And cry over something, together with you.
Di palitre (The palette), Israel, 1964

Tr. Sheva Zucker
For Generations: Jewish Motherhood
Edited by Mandy Ross and Ronne Randall, Five Leaves Publications in association with European Jewish Publication Society, 2005

If…

If I were to bear children
Every year a child, until I had ten
How wonderful it would be then.
By day I would nurse them and rock them in their cradle,
At night I would knit them  undervests of wool,
And wash their little shirts and diapers,
At daybreak, when everyone was still asleep
I would hang them out on the line
And would stand for a while
Looking at the sky above,
To see if it was going to rain today,
And secretly my heart would delight
In the rustle of the wind
Unfurling the little shirts and diapers
Like the flags on  a sailboat, —
Like the flags on my sailboat —
How wonderful it would be then.
          Di palitre (The palette), Israel, 1964

Tr. Sheva Zucker
For Generations: Jewish Motherhood