אָטוואָצק

IV

מ’קומט אַהער נאָך שמײכלענדיק,
ױ גוטע פֿרײַנט געאָרעמט מיטן טױט,
פֿון שטורמישן װאַקזאַל אַרױס,
און קלײדער מאָדישע
און אין פּאַריזשער היט.
ס’איז אַ קוראָרט.
יונגע קומען, שפּינען הפֿקרדיק אַרײַן,
אין באָרדיקער אין גרינער שטאָט,
און ווערן דאָרט פֿאַרשוווּנדן, און פֿאַרפֿאַלן.
און ס’בלײכט פּאַמעלעך אױס
אַ בליִענדיק געזיכט,
און שפּיציק װערט אַ מײדלש קײַלעכדיקע קני.
וױ יורדים נאָך אַ גרױסן רעשיקן יריד,
שלעפּט מען זיך אַרום דאָ הין און צוריק.
און הײסע פֿינגערלעך פֿאַלן צו אַ מאָל
צום ברױנעם שטים פֿון בױם,
וױ ס’װאָלט געבעטן זיך אַ יונגע האַרץ
בײַ בױמער פֿון דעם װאַלד:
רעטונג, רעטונג!
און ס’ליגט אַ גאַנצע שטאָט
אַן אױסגעהײליקטע פֿאַר טױט,
מיט װעגן אָפֿענע,
און באַנען — פּיאַװקעס צוגעזױגענע בײַם זײַט,
און ס’קאָן פֿון דאָרטן קײנער נישט אַנטלױפֿן.
און איך בין אױך אַן אױסגעבאָדענע אַהערגעקומען,
אין װײַסן װעש,
אַ זבח פֿאַרן װאַלד,
פֿון שטעט און װאַנדער.
נאָר ס’זענען עלאַסטיש פֿריש
בײַ מיר די אָדערן און בלוט.
און אפֿשר, כ’װעל די אײנציקע אַנטלױפֿן
פֿון שטאָט געהײליקטער פֿאַר טױט.

OTWOCK*

They arrive here smiling,
Like good friends arm in arm with death,
From the tempestuous depot
In fashionable clothes
And in Parisian hats.
This is a spa.
The young come, striding
Carefree into the green, bearded city,
Disappear there, and are lost.
And a blossoming face
Pales slowly, too,
And a girl’s round knee grows sharp.
Like poor folk after a great, noisy fair,
People drag themselves around here, back and forth,
And hot fingers sometimes
Grasp a brown tree trunk,
As if a young heart were pleading
With a tree in the woods:
Save me!
And an entire city lies
Unhallowed before death,
With open paths
And trains—leeches sucking at its side,
And no one can escape from there.
And I, too, came here, bathed,
In my white underclothes,
A sacrifice to the forests,
From cities and wandering.
But my veins are limber
And my blood is fresh.
And maybe I am the only one who will
Escape from this city hallowed before death.

otvotsk

IV

m’kumt aher nokh shmeykhlendik,
oy gute fraynt georemt mitn toyt,
fun shturmishn vakzal aroys,
un kleyder modishe
un in parizher hit.
s’iz a kurort.
yunge kumen, shpinen hfkrdik arayn,
in bordiker in griner shtot,
un vern dort farshvundn, un farfaln.
un s’bleykht pamelekh oys
a bliendik gezikht,
un shpitsik vert a meydlsh kaylekhdike kni.
vi yordem nokh a groysn reshikn yarid,
shlept men zikh arum do hin un tsurik.
un heyse fingerlekh faln tsu a mol
tsum broynem shtim fun boym,
vi s’volt gebetn zikh a yunge harts
bay beymer fun dem vald:
retung, retung!
un s’ligt a gantse shtot
an oysgeheylikte far toyt,
mit vegn ofene,
un banen — pyavkes tsugezoygene baym zayt,
un s’kon fun dortn keyner nisht antloyfn.
un ikh bin oykh an oysgebodene ahergekumen,
in vaysn vesh,
a zevekh farn vald,
fun shtet un vander.
nor s’zenen elastish frish
bay mir di odern un blut.
un efsher, kh’vel di eyntsike antloyfn
fun shtot geheylikter far toyt.
 Khezhvndike nekht