4. Rajzel Zychlinsky– My Child Knocks

Zhikhlinski-Mayn kind klapt – audio

English follows Yiddish.

רייזל זשיכלינסקיס בילד און ביאָגראַפֿיע געפֿינען זיך אין וואָך 3.

דאָס ליד איז וועגן קינדער אָבער לידער וועגן קינדער זײַנען במילא וועגן מאַמעס (אָדער טאַטעס) אויך. אויב עמעצער ווייסט וואָס זי מיינט מיט דער “אַכטער לבֿנה” אַדרבא, לאָזט וויסן.

מײַן  קינד קלאַפּט

מײַן קינד קלאַפּט מט פֿארמאַכטע וויִעס
אין דעם טויער פֿון דער וועלט.
ס’איז כּיסלו –
די ווערבעס ציטערן אין פֿראָסט
און עס שמעקט די צעשטערנטע קעלט.
ס’קלאַפּט דאָס האַרץ פֿון מײַן קינד:
עפֿן!

בײַם ראָג פֿון גאַס האָב איך זיך
מיט דער אַכטער לבֿנה געטראָפֿן.
מיט ייִדישע אויגן קוק איך
דער לבֿנה אין פּנים אַרײַן:
– מײַן קינד, דאָס בלוט פֿון דײַנע אָדערן איז זאַפֿט
פֿון גלויבן און פּײַן,
געלײַטערט בײַ די טײַכן פֿון בבֿל
און בײַ די ברעגן פֿון ניל.
ס’האָט מײַן מאַמע אין אַ שטעטל אין פּוילן
געדאַוונט אין אַ שיל,
די שיל איז געווען פֿון האָלץ
אַלט זעקס הונדערט יאָר
און די ביינער פֿון די זיידעס
האָבן געלויכטן אין טאָל.

די שיל איז פֿאַרברענט
דער טאָל איז צעטראָטן.
אויף אָפּגעמעקטע קבֿרים
הויערן נאָר שאָטנס.

– כ’שטעל פּאַמעלעך די טריט.
איך גיי לײַכט אַזוי ווי אַ שטראַל,
ווי אַ וואַנדערער  אין מידבר,
וואָס האָט געפֿונען אַ קוואַל.

מײַן קינד קלאַפּט מיט פֿארמאַכטע וויִעס
אין דעם טויער פֿון דער וועלט.
דער הימל איז פֿול נאָך מיט שטערן און הבֿטחות,
ווי אַ מאָל, איבער יעקבֿס געצעלט.
   שווײַגנדיקע טירן, 1962

Mayn Kind Klapt

Mayn kind klapt mit farmakhte vies
In dem toyer fun der velt.
S’iz Kislev –
Di verbes tsitern in frost
Un es shmekt di tseshternte kelt.
S’klapt dos harts fun mayn kind:
Efn!

Baym rog fun gas hob ikh zikh
Mit der akhter levone getrofn.
Mit yidishe oygn kuk ikh
Der levone in ponem arayn:
– Mayn kind, dos blut in dayne odern iz zaft
Fun gloybn un payn,
Gelaytert ba di taykhn fun Bovl
Un ba di bregn fun Nil.
S’hot mayn mame in a shtetl in Poyln
Gedavnt in a shil,
Di shil iz geven fun holts
Alt zeks hundert yor
Un di beyner fun di zeydes
Hobn geloykhtn in tol.

Di shil iz farbrent,
Der tol tsetrotn.
Af opgemekhte kvorim
Hoyern nor shotns.

– Kh’shtel pamelekh di trit.
Ikh gey laykht azoy vi a shtral,
Vi a vanderer in midber,
Vos hot gefunen a kval.

Mayn kind klapt mit farmakhte vies
In dem toyer fun der velt –
Der himl iz ful nokh mit shtern un haftokhes,
Vi a mol, iber Yankevs getselt.

The biography and photo of Rajzel Zychlinski can be found in post no. 3.
Although this poem has a child as the subject it is written from a mother’s perspective.
I would love to hear if anyone has any ideas of what she means by the “eighth moon.

My Child Knocks

My child knocks with closed lashes
At the gate of the world.
It’s Kislev–
The willows quiver in the frost
And the starry cold is fragrant.
The heart of my child beats:
Open!

At the corner of the street
I met the eighth moon.
With Jewish eyes I look
The moon in the face:
–My child, the blood in your veins is the juice
Of belief and pain,
Purified in the rivers of Babylon
And at the shores of the Nile.
In a town in Poland my mother
Prayed in a synagogue,
The synagogue was made of wood
Six hundred years old
And the bones of my grandfathers
Shone in the valley.

The synagogue is burned,
The valley is trampled.
Over rubbed out graves
Only shadows hover.

– Slowly I walk,
Treading lightly like a sunbeam,
Like a wanderer in the desert,
Who has found a spring.

My child knocks with closed lashes
At the gate of the world–
The heavens are still full of stars and promises,
Like long ago, over the tents of Jacob.
Shvaygndike tirn (Silent doors), 1962

Tr. Sheva Zucker
For generations: Jewish motherhood
Edited by Mandy Ross and Ronne Randall, Five Leaves Publications in association with European Jewish Publication Society, 2005

3. Rajzel Zychlinksy – Mama

Mame – audio

English follows Yiddish.

רייזל זשיכלינסקי (1910־2001)
איז געבוירו געוואָרן אין גאָמבין, פּוילן. איר ערשטער באַנד פּאָעזיע, לידער, איז אַרויס אין 1936 אין וואַרשע. נישט קיין קלענערער ווי דער פּאָעט איציק מאַנגער האָט געשריבן די הקדמה דערצו, און דווקא זייער אַן ענטוזיאַסטשע. צוזאַמען מיט איר מאַן, דעם פּסיכיאַטער און שרײַבער, ד”ר יצחק קאַנטער, האָט זי פֿאַרלאָזט וואַרשע אין דער צײַט פֿון דער צווייטער וועלט־מלחמה און האָט געפֿונען אַ מקום־מיקלט אין רוסלאַנד וווּ זייער זון מאַרעק איז געבוירן געוואָרן.

אין 1951 האָט זשיכלינסקי עמיגרירט קיין אַמעריקע (ניו־יאָרק). דאָרטן האָט זי געוווינט כּמעט ביז די סאַמע לעצטע יאָר פֿון איר לעבן ווען זי האָט זיך איבערגעקליבן קיין בערקלי, קאַליפֿאָרניע צו זײַן לעבן איר זון. זי האָט אַרויסגעגעבן עטלעכע בענד לידער אויף ייִדיש, צווישן זיי, צו לויטערע ברעגן, 1948, שווײַגנדיקע טירן, 1962, די נאָוועמבער־זון, 1977, און נײַע לידער, 1993. אין 1975 האָט זי באַקומען די מאַנגער־פּרעמיע פֿאַר דער ייִדישער פּאָעזיע. דער חורבן איז אַ וויכטיקע טעמע אין אירע ווערק.

אויף ענגליש איז אַרויס אַ פֿײַנע זאַמלונג God Hid His Face: Selected Poems of Rajzel Zychlinsky איבערגעזעצט פֿון בערל זומאָף, אַהרן קרעמער און זשיכלינסקיס זון, מאַרעק קאַנטער.

       מאַמע
מאַמע,
דו האָסט פֿײַער געמאַכט.
האָסט פֿון דאַרע שטיקלעך האָלץ
צעבלאָזן אַ זון.
דו הערסט ווי מײַנע האָר שויבערן אַ דאַנק,
אַ דאַנק.
נאָר אין דרויסן וויינט נאָך אַלץ דער ווינט.
נעם אים, מאַמע, אין דײַן שירץ אַרײַן,
און וויג אים אײַן.
דער ווינט, ער וועט דיר גלויבן,
און ווי אַ שעפּסל,
צומאַכן די אויגן.
שווײַגנדיקע טירן, 1962 

         Mame

Mame,
Du host fayer gemakht.
Host fun dare shtiklekh holts
Tseblozn a zun.
Du herst vi mayne hor shoybern a dank,
A dank.
Nor in droysn veynt nokh alts der vint.
Nem im, mame, in dayn shirts arayn,
Un vig im ayn.
Der vint, er vet dir gloybn,
Un vi a shepskl,
Tsumakhn di oygn.
Shvaygndike tirn, 1962

Rajzel Zychlinksy (1910-2001)
was born in Gombin, Poland in 1910. Her first book of poems, Lider (Poems), published in 1936, included a very laudatory foreword by the celebrated poet Itsik Manger. She and her husband, the psychiatrist and author, Dr. Isaac Kanter, left their home in Warsaw during the Second World War and took refuge in Russia where their son Marek was born.

In 1951 Zychlinksy emigrated to New York. She lived there until the last few years of her life, when she moved to Berkeley, California, to join her son. She published several volumes of poetry in Yiddish, among them, Tsu loytere bregn (To clear shores), 1948,  Shvaygndike tirn, (Silent doors), 1962), Di November-zun (The November sun), 1977 and Naye lider (New Poems), 1993. In 1975 she was awarded the prestigious Manger Prize for Yiddish Poetry. The Holocaust is a major theme in her work.

A fine selection of her poems has been published in English in the book God Hid His Face: Selected Poems of Rajzel Zychlinsky, translated by Barnett Zumoff, Aaron Kramer, and Zychlinsky’s son, Marek Kanter.

            Mama

Mama,
You made fire.
Thin sticks of wood
You fanned into a sun.
You hear my hair rustling a thank-you.
Thank-you.
But outside the wind is still wailing.
Take the wind, mother, into your apron,
And rock him to sleep.
The wind will trust you,
And like a little lamb,
Will close his eyes.
Tr. Sheva  Zucker

2. Malka Heifetz Tussman – How Did You Get So Wise, Mama?

Vi azoy bistu klug gevorn – audio

English follows Yiddish.

מלכּה חפֿץ־טוזמאַן (1898־1987)
איז געבוירן געוואָרן אין באָלשאַיאַ־כײַטשאַ אין וואָלין. אירע פֿריסטע לידער האָט זי געשריבן אויף ייִדיש און רוסיש. צו 16 יאָר האָט זי אימיגרירט קיין אַמעריקע (שיקאַגע) און האָט אַנגעהויבן שרײַבן לידער אויף ענגליש אָבער איז באַלד אַריבער אויף ייִדיש געמוטיקט פֿונעם שרײַבער קלמן מאַרמאָר. זי האָט דעביוטירט אין 1918. זי האָט געאַרבעט ווי אַ לערערין אין די ייִדיש־וועלטלעכע שולן אין מילוואָקי און האָט זיך געלערנט אין וויסקאַנסאָנער אוניווערסיטעט. שפּעטער האָט זי, מיט איר מאַן און צויי זין, זיך אַריבערגעצויגן קיין לאָס אַנדזשעלעס. אין 1981 האָט זי געוווּנען די פּרעסטיזשפֿולע מאַנגער־פּרעמיע פֿאַר דער ייִדישער פּאָעזיע.
איר פּאָעזיע, לויט דעם אַרײַנפֿיר פֿון מאַרשאַ פֿאַלק אין איר זאַמלונג With Teeth in the Earth (מיט ציין אין ערד),  “אויפֿריכטיק און זוכנדיק, נאָוואַטאָריש  אין לשון – ווײַזט אַרויס די רײַכקייט און קאָמפּליצירטקייט פֿון אַ פֿרויס לעבן”. זי איז געשטאָרבן אין בערקלי, קאַליפֿאָרניע.
חפֿץ־טוזמאַן האָט אַרויסגעגעבן לידער, דערציילונגען און עסייען אין ייִדיש־זשורנאַלן סײַ אין אַמעריקע סײַ אין  אייראָפּע. אירע זעקס בענד לידער זײַנען לידער, מילד מײַן ווילד, שאָטנס פֿון געדענקען, בלעטער פֿאַלן ניט, אונטער דײַן צייכן און הײַנט איז אייביק.

אויף דער מאַמעס לוויה האָב איך געלייענט אַ פֿראַגמענט פֿון דעם ליד – די ערשטע צוויי סטראָפֿעס מיט דער איבערחזרונג “ווי אַזוי ביסטו קלוג געוואָרן, מאַמע” צום סוף. פֿון די אַלע לידער וועגן מאַמעס אין דער ייִדישער ליטעראַטור האָט דער אָ פֿאַגמענט צום בעסטן אויפֿגעכאַפּט מײַן מאַמעס שטילע חכמה.

ווי אַזוי ביסטו קלוג געוואָרן, מאַמע

וווּ האָסטו, מאַמע, גענומען די קלוגשאַפט די שטילע?
אַלץ ווייסט דײַן שטילינקער בליק.

אויף דײַנע ליפּן רוט כּסדר
אַ סוד אינעם קנופּ פֿון דײַן שווײַגן –
עפּעס אַן אמת אַ שטומער
וואָס
קינדער גרויסע,
קינדער אַלטע
זײַנען אַלץ צו יונג צו וויסן?

ניין.
איך פֿאָרש ניט, מאַמע.
איך ווער זיך קעגן דײַן אַלווייסנדיקן בליק
וואָס האָט שוין, דוכט מיר,
אונטערגעצויגן דײַן סך־הכּל.

הינטערווײַלעכץ איז דאַרום
דײַן רחמנות אויף מיר.
ס’טוקט זיך פֿון אונטער דײַן שמייכל
און בייגט די אַקסל מיר אײַן, מאַמע.

יעצט
אַז איך האָב זיך אַליין דערקליבן
צו דײַן שמייכלענדיקן זיפֿץ
איז מיר אויך שוין שווער צו ליבן, מאַמע.
און דאָס האָב איך דערוווּסט זיך
איינינקע אַליין. . .
און שמייכל שוין צו אַלץ ווי דו.
נאָר ניט קלוג בין איך,
ניט קלוג.

ווי אַזוי ביסטו
קלוג געוואָרן, מאַמע?

אַ ביסעלע
בין איך נאָך ווי דער טאַטע:
שרײַען וויל איך,
שרײַען הויך „אוי וויי און טאַטע זיסער”.
נאָר קיין מאָל, דוכט מיר,
וועל איך ניט ווי ער פֿאַרטרוילעך
ליגן מיט די ליפּן בײַ די קליינינקע צוויי יודן
און קיין מאָל ניט ווי ער
מיט פֿאַרמאַכטע אויגן
צערטלען דעם „שדי”.
 לידער,1949

Vi Azoy Bistu Klug Gevorn, Mame

Vu hostu, mame, genumen di klugshaft di shtile?
Alts veyst dayn shtilinker blik.

Af dayne lipn rut kesedyer
A sod inem knup fun dayn shvaygn –
Vos
Kinder groyse,
Kinder alte
Zaynen alts tsu yung tsu visn.

Neyn.
Ikh forsh nit, mame.
Ikh ver zikh kegn dayn alvisikn blik
Vos hot shoyn, dukht mir,
Untergetsoygn oykh mayn sakhakl.

Yetst
Az ikh hob zikh aleyn derklibn
Tsu dayn shmeykhlendikn zifts
Iz mir oykh shoyn shver tsu libn, Mame.
Un dos hob ikh dervust zikh
Eyninke aleyn…
Un shmeykhl shoyn tsu alts vi du.
Nor nit klug bin ikh,
Nit klug.

Vi azoy bistu
Klug gevorn, Mame?

A bisele
Bin ikh nokh vi der tate:
Shrayen vil ikh,
Shrayen hoykh, “Oy vey un tate ziser”.
Nor keyn mol, dukht mir,
Vel ikh nit vi er fartroylekh
Lign mit di lipn ba di kleyninke tsvey Yudn
Un keyn mol nit vi er
Mit farmakhte oygn
Tsertlen dem “Shaday”.
Lider, 1949

Malka Heifetz Tussman (1896-1987)
was born in Bolshaya-Khaitcha, Ukraine. She wrote her earliest poetry in Yiddish and Russian. She immigrated to the US  at the age of 16  joining family in Chicago and began writing poetry in English but soon switched to Yiddish. She made her literary debut in 1918. She became a teacher in a secular Yiddish school in Milwaukee and studied at the University of Wisconsin. Later she, her husband and two sons moved to Los Angeles. In 1981 she was awarded the prestigious Itsik Manger Prize for Yiddish Poetry in Tel Aviv. Her poetry, according to the introduction in With Teeth in the Earth: Selected Poems of Malka Heifetz Tussman, translated and edited by Marcia Falk, “Frank and exploring, innovative in language – reveals the richness and complexity of a woman’s life.” She died in Berkeley, California.
Heifetz Tussman published poems, stories and essays in Yiddish magazines both in America and Europe. Her six volumes of published verse include Lider (Poems), MIld mayn vild (Mild, my Wild), Shotns fun gedenken (Shadows of remembering), Bleter farn nit (Leaves don’t fall), Unter dayn tseykhn (Under your sign), and Haynt iz eybik (Today is forever).

I read a fragment of the following poem – the first two verses followed by a repetition of How did you get so wise, Mama? – at my mother’s funeral. Of all the poems about mothers in Yiddish literature this fragment best captures my mother’s quiet wisdom.

How Did You Get So Wise, Mama?

Where, Mama, did you get
this quiet wisdom?
Your quiet gaze
knows everything.

A secret knotted into your silence
rests always on your lips –
a mute truth
that grown children,
old children are still too young to know?

No. I’m not prying, Mama.
I’m defending myself
from your all-knowing gaze
which – it seems to me –
has already sized me up.

Now and then
you take pity on me.
Pity slips out
from under your smile
and bows my shoulders down.

And now that I have attained
your smiling sigh,
it’s hard for me, too, to live.
I smile at everything,
just like you.
But without your wisdom.

How did you get so wise, Mama?

In some ways, I am still like Father.
I want to shout out loud,
“Oy vey!” and “Dear God!”
But it seems I’ll never
trustingly – like him –
press my lips to the holy letters
and, with closed eyes, caress
the name of God.
Tr. Marcia Falk
With Teeth in the Earth: Selected Poems of Malka Heifetz Tussman
Translated, edited and introduced by Marcia Falk, Browser Books             Publishing

1. Rashel Veprinski – Piously

Frum – audio

English follows Yiddish.

ראַשעל וועפּרינסקי (1896—1981)
איז געבוירן געוואָרן אין שטעטל איוואַנקאָוו, נישט ווײַט פֿון קיִעוו, אוקראַיִנע. זי האָט עמיגרירט קיין ניו־יאָרק אין 1907 און צו דרײַצן יאָר איז זי שוין געגאַנגען אַרבעטן אין אַ שאַפּ. צו פֿופֿצן יאָר האָט זי אָנגעהויבן שרײַבן פּאָעזיע און האָט דעביוטירט אין 1918 אין דעם זשורנאַל די נײַע וועלט. זי האָט אָנגעשריבן עטלעכע ביכלעך פּאָעזיע: רוף פֿון פֿויגל, 1926, די פּאַליטרע, 1964, צום איינציקן שטערן, 1971 א”אַנד ווי אויך אַן אויטאָביאָגראַפֿישן ראָמאַן, דערציילונגען, און אַרטיקלען און האָט זיך אָפֿט געדרוקט אין ייִדישע צײַטשריפֿטן. פֿון 1920 ביז זײַן טויט אין 1953 איז זי געווען די לעבנס־באַגלייטערין פֿון דעם פּאָעט מאַני לייב.

ווי דאָס ערשטע ליד האָב איך אויסגעקליבן ראַשעל וועפּרינסקיס “פֿרום” ווײַל דער בלאָג נעמט זײַן נאָמען לידערליכט פֿון דער לעצטער שורה פֿון דעם ליד.

פֿרום
ראַשעל וועפּרינסקי

פֿרום האָט מײַן מאַמע געבענטשט אירע ליכט,
איך — צינד די קנויטן פֿון לידער —
די וויִעס באַשירעמט, ס’ליכטיקן פֿינגער,
ליפּן אין פאָרכטיקייט ציטערן ווידער:

פֿאַר פֿרייד און פֿאַר צער,
פֿאַר דעם שׂכל באַיאָרט,
גיב מיר גאָט פֿון דײַן מויל
אין מײַן מויל דאָס וואָרט.

דאָס וואָרט וואָס האָט נאָך ניט געצוויט,
וואָס שלאָפֿט אינעם שטיין, אינעם שטויב אין דער נידער,
וועק עס אויף, לאָז עס אויפֿבליִען פֿריש ווי אין בייט,
אין דער שורה־שניט פֿון מײַנע לידער.

און דעם ווינד־און־וויי, און צער פֿון דער וועלט,
שטעל איך פֿאַר דיר, פֿאַר דײַן אָנגעזיכט —
פֿרום ווי מײַן מאַמע די וואַקסענע קנויטן,
צינד איך מײַנע לידערליכט.
די פּאַליטרע, 1964

Frum

Frum hot mayn mame gebentsht ire likht,
Ikh – tsind di knoytn fun lider –
Di vies bashiremt, s’likhtikn finger,
Lipn in forkhtikayt tsitern vider:

Far freyd un far tsar,
Far dem seykhl bayort,
Gib mir Got fun dayn moyl
In mayn moyl dos vort.

Dos vort vos hot nokh nit getsvit,
Vos shloft inem shteyn, inem shtoyb in der nider,
Vek es uf, loz es ufblien frish vi in beyt,
In der shure-shnit fun mayne lider.

Un dem vind-un-vey, un tsar fun der velt,
Shtel ikh far dir, far dayn ongezikht –
Frum vi mayne mame di vaksene knoytn,
Tsind ikh mayne liderlikht.
Di palitre, 1964

Rashel Veprinski (1896-1981) was born in the town of Ivankov, not far from Kiev, in Ukraine. She came to New York in 1907, and at thirteen she went to work in a shop. At fifteen, she began writing poetry, and was first published in 1918 in the journal Di naye velt (The New World). She wrote several books of poetry, among them Ruf fun foygl (The Call of the bird), 1926, Di Palitre (The palette), 1964, Tsum eyntsikn shtern (To the single star), 1971 as well as an autobiographical novel , short stories, and articles and was published regularly in Yiddish periodicals. From the 1920s until his death in 1953, she lived with the famous Yiddish writer Mani Leyb.

For the first post I have chosen Rashel Veprinski’s poem “Frum” (Piously) because the blog gets it name Candles of Song from the last line of that poem.

Piously

Piously my mother blessed her candles,
I – light the wicks of songs –
Eyelashes covered, fingers grow luminous,
Lips once again trembling in awe.

For joy and for sorrow,
For aging wit.
God, put the word of your mouth
Into mine.

The word not yet bloomed,
That sleeps in the stone, in the dust down below,
Wake it up, let it blossom forth anew
As if in the flowerbed,
In the line-harvest of my poems.

And the pain and the woe, and the grief of the world,
I put before you, in your presence –
Piously as my mother the waxen wicks,
I light my candles of song.
Di palitre (The palette), Israel, 1964
Tr. Sheva Zucker